wtorek, 31 marca 2020

[600] Katarzyna Pietruszyńska- 'Jej matka prostytutka'

***


Autor: Katarzyna Pietruszyńska
Tytuł: Jej matka prostytutka
Seria: Jej matka prostytutka/ t. 1
Wydawnictwo: Novaeres
Stron: 403

Gdy ośmioletnia Maja dowiaduje się o śmierci ojca na służbie, jej świat nagle się zawala. Kochała go ponad wszystko i tylko on budził w dziewczynce poczucie bezpieczeństwa. Jej matka, alkoholiczka i prostytutka, nigdy jej nie kochała- ba, można wręcz powiedzieć, że nienawidziła swojej córki. Kolejne dni przynoszą zmiany; bohaterka trafia do domu dziecka, gdzie życie staje się jeszcze trudniejsze. Nie ma w nikim oparcia, inni wychowankowie drwią z niej, a opiekunki są zbyt przemęczone lub niechętne, aby wesprzeć osieroconą Majkę. Tak mija kilka lat i niektórzy powiedzieliby, że do -teraz już- nastolatki uśmiechnęło się wreszcie szczęście. Siostra jej matki, ciotka Marysia i jej mąż chcą adoptować dziewczynkę. Niestety, ta wciąż ma w pamięci to, jak traktowała ją ciotka podczas jej krótkiego pobytu w domu wujostwa...

Czy Maja wreszcie odnajdzie spokój? Czy znajdzie kogoś, kto będzie dla niej prawdziwym oparciem i ochroni ją przed złem tego świata... ?

Nie ma nic bardziej przyciągającego niż chwytliwy tytuł książki. To z jego powodu skierowałam swoją uwagę na książkę pani Pietruszyńskiej. Trudne tematy to coś, z czym w miarę możliwości powinniśmy stawać w szranki co jakiś czas. Niestety, tytuł to nie wszystko- pod okładką musi kryć się także historia, która w jakiś sposób nami wstrząśnie. A w tym przypadku... cóż, było różnie.

Maja jest odludkiem, jednak nie do końca ze swojej winy; inne dzieci z domu dziecka wyśmiewają ją, przypominają, kim była jej matka. Nie w smak im to, że dziewczynka często mówi do siebie- choć niezupełnie, bo swoje słowa kieruje do przyjaciela, Pana Pocieszyciela, którego nie widzi nikt prócz niej. Na wieść, że rodzina chce przygarnąć ją pod swój dach, największym entuzjazmem zapałały opiekunki- dziewczynka sprawiała różnego rodzaju problemy, miały więc nadzieję, że może w otoczeniu bliskich jej stan psychiczny ulegnie poprawie. Nic bardziej mylnego... gdyż gehenna Majki dopiero się zaczyna. Nowa rodzina to nie tylko stare przyzwyczajenia ciotki, ale również nowo poznane osoby; może to oni sprawią, że w jej świecie znowu zapanuje spokój?

Wszystko byłoby w porządku, a stworzona przez naszą polską autorkę historia miałaby jakiś sens, gdyby nie to, co najważniejsze- bohaterowie. Majka jest zwyczajnie nie do wytrzymania: irytująca, płaczliwa, dramatyzująca wręcz. No dobrze, z założenia nie miała lekkiego życia, ale... po prostu wszystkie jej reakcje są tak sztuczne, że trudno przebić się od jednego zdania do kolejnego. Tak, jakby autorka chciała koniecznie wykreować ją na znienawidzoną przez świat bidulkę, którą z rozpędu mamy zaakceptować taką, jaka jest i podzielić się z nią odrobiną swojego współczucia. Ale się nie da. Co ciekawe, kolejni bohaterowie, którzy wchodzą w jej życie, starają się ją pocieszać, po czym... stwierdzają, że ich wkurza i powinna szukać pozytywów. Z jednej strony biadolą nad nią, jaka to ona nie biedna, a potem kopniakiem odsuwają ją od siebie. To jest wsparcie? To jest zrozumienie? Wmawianie komuś, że koloryzuje, a inni mają gorzej? Jaki to wszystko ma sens, bo chyba coś mnie ominęło? 

Maja na swojej drodze spotyka coraz więcej osób i co ciekawe, każda z nich przeżyła jakąś osobistą tragedię. To -w ich mniemaniu- każe im wciąż powtarzać "głowa do góry". I poniekąd muszę się z nimi zgodzić, bo wiecznym użalaniem się nad sobą nastolatka nie wskóra nic poza tym, że inni zwyczajnie urwą z nią znajomość, ale... z drugiej strony wydaje mi się, że wsparcie jest sprawą stałą, a nie sezonową. Do polepszenia czyjegoś stanu psychicznego potrzeba czegoś więcej niż powiedzenia: "Boże, ależ Ty jesteś irytująca z tym swoim narzekaniem". 

Miało być emocjonalnie, może nawet wzruszająco, a być może i jakieś nikłe światełko nadziei prześwieciłoby liczne strony powieści. Ale nie. Owszem, przez całą lekturę towarzyszyły mi pewne uczucia, ale głównie była to irytacja, znudzenie i niechęć- niechęć do Majki, niechęć do kolejnych bohaterów, do wydarzeń, do wszystkiego. Matka prostytutka stała się fundamentem niepowodzeń nastolatki w życiu i wydaje mi się, że dziewczynka przez brak uczucia ze strony rodzicielki tłumaczyła każde swoje dramatyczne zachowanie. 

Jej matka prostytutka to pierwszy tom serii, ale ja zdecydowanie podziękuję za kolejne części. Nie ma w niej nic, co choć na chwilę przykułoby uwagę i dodatkowo nie zdenerwowało.

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Novaeres!


3 komentarze:

  1. Dziękuję za szczerą recenzję. Teraz już wiem, iż nie będę sięgać po tę książkę.

    OdpowiedzUsuń
  2. Dziękuję za szczerą opinię. Każda jest dla mnie bardzo ważna ;) . Wiem ,ze niektórym się podoba, a niektórym nie i to jest zrozumiałe ;)

    OdpowiedzUsuń

Drogi Czytelniku !
Jeżeli już straciłeś te kilka minut na wejście na mój blog i przeczytanie chociaż kilku linijek recenzji, to proszę, daj o sobie znać w komentarzu ;)
Miło się czyta czyjeś opinie :-*