49 dni do koncertu <3
wielkie odliczanie, wielkie zbieranie kasy, wielkie przygotowania; a w międzyczasie stres na myśl o studiach.
Facebook to jest jednak dobra rzecz- ja już znalazłam swoją grupę, a Ty ? ; )
Kochani, znowu macie tydzień przerwy ode mnie : *
***
Autor : Jarosław Kalinowski
Tytuł : Miriam
Seria :-
Wydawnictwo : MG
Stron : 237
W kruszwickim szpitalu od miesiąca ukrywa się Miriam- złodziejka, kusicielka i oszustka. Spokój tego miejsca burzy Bartłomiej Chodyna, wysłany, aby odnaleźć dziewczynę, mającą w posiadaniu pewną książkę, niezmiernie interesującą wielu ludzi. To rozpoczyna bieg dziwnych zdarzeń, pełnych okrutnych zbrodni, namiętności i istot niekoniecznie z tego świata ...
Kobieca postać na okładce kojarzy mi się ze świętymi obrazkami, choć w rzeczywistości ukazuje główną bohaterkę, skrytą w habicie. Może okładka nie przemawia całkowicie do moich oczu, ale czy to samo można powiedzieć o treści ?
Ukrywanie Miriam to duży problem, po pierwsze przez jej zamiłowanie do awantur i kradzieży, po drugie przez to, iż jako kobieta niezbyt pasuje do męskiego zakonu i po trzecie, czyli ostatnie i chyba najważniejsze przez to, że aby dotrzeć do celu nie zawaha się nawet uwieść jednego z braciszków. Taka właśnie jest dziewczyna- uwodzicielska, egoistyczna i dzika. A zatem i odważna; jeśli się komuś postawi, racząc go nieprzyjemnym słowem, to i sama pierwsza sięga do miecza, jeśli przeciwnik jest chętny do walki. Nie dziwne więc, iż wielu uważało ją za ziemską powłokę anioła Hariela. I chyba mieli rację ... świadczy o tym moc, którą dziewczyna kryje- moc ognia.
Cały wątek toczy się wokół zmagań bohaterów w odzyskaniu tajemniczej księgi i odnalezieniu Sary, siostry Miriam. Nuta historii- a czemu nie ? Nawet ja, wróg wszystkiego, co związane z historią, dałam się uwieść niesamowitej atmosferze powieści. Czuć, że autor wie dobrze o czym pisze, dawne czasy nie są mu obce. To tak jakby przenieść się w przeszłość, która nie jest ani ubarwiana, ani obrzydzana. Czysty realizm opisów. I przede wszystkim bohaterowie ... Za to duży plus. Cała chwała przypadła Miriam, ale trzeba pamiętać także o niezwyciężonym Chodynie, zimnym jak lód i wielu, wielu innych, pomniejszych bohaterach, ubarwiających historię. Dialogi momentami były prześmieszne, szczególnie wypełnione słowem " chędożyć " ... A już najbardziej spodobało mi się to, że nie ma happy endu ! Żadnej burzliwej miłości między bohaterami, tylko chęć zemsty. I zakończenie, które wielu rzeczy nie wyjaśnia...
Jednym słowem polecam ; )
Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu MG ;)
Nie słyszałam o niej nigdy, ale ciekawie się zapowiada
OdpowiedzUsuńBrzmi ciekawie, może kiedyś się skuszę. Pozdrawiam ;)
OdpowiedzUsuńPierwszy raz widzę tę książkę. Chyba trochę mnie przeraża.. ale cóż, może właśnie dlatego powinnam ją przeczytać? :))
OdpowiedzUsuńNie słyszałam o niej. Ale może kiedyś :)
OdpowiedzUsuńMyślę, że coś dla mnie ;)
OdpowiedzUsuńCzytałem Tajemnicę Świętego Wormiusa i Ognie Świętego Wita. Dla mnie właśnie największą wadą trylogii jest brak wyrazistych wstępów i zakończeń. Taka moda na sukces... Książkę na pewno kupię, ale poczekam, aż będzie tańsza ;)
OdpowiedzUsuńPierwsze słyszę zarówno o książce, jak i o Autorze. Mimo wszystko muszę przyznać, że twoja recenzja wprawiła mnie w zaciekawienie ;)
OdpowiedzUsuńczytałam na temat tej książki już jedną recenzję. i choć zarówno tamta, jak i twoja są dla powieści przychylne, to osobiście nie mam do niej przekonania.
OdpowiedzUsuńA ja wrogiem historii nie jestem, więc książka tym bardziej mnie zainteresowała ;) Okładka mi też skojarzyła się z obrazkiem świętej, ale widzę, że głównej bohaterce sporo do tej świętości brakuje.
OdpowiedzUsuńPS. Facebook uratował mi tyłek z tymi studiami, bo z oficjalnych stron uczelni niewiele można się dowiedzieć, a z grupy na FB - wszystko :D
Książka nie dla mnie.
OdpowiedzUsuńU mnie ta sama książka zrecenzowana, choć ja wyraziłam bardziej umiarkowany entuzjazm.
OdpowiedzUsuń